سبک زندگی

 

پروفسور سمیعی در 29 خرداد 1336 در تهران به دنیا آمد . پدر و مادرش به ترتیب اهل رشت و شیراز بودند. پس از چند سال اقامت در تهران، سرانجام به رشت بازگشتند. سمیعی تحصیلات ابتدایی و دبیرستان را در این شهر گذراند و در نهایت به دانشگاهی در آلمان مراجعه کرد.

او در مصاحبه ای نشان داد که اشتیاق خود به جراحی مغز و اعصاب را زمانی که فقط 11 سال داشت کشف کرد. از این رو در دانشگاه یوهانس گوتنبرگ ماینز در رشته زیست شناسی و پزشکی تحصیل کرد. مجید سمیعی در طول سال های تحصیل در آلمان توانست جایزه ویژه وزارت علوم ایران را به عنوان بهترین دانشجوی ایرانی در اروپا از آن خود کند. 

سمیعی شاگرد کورت شورمن بود و توانست در سال 1970 - زمانی که 33 سال داشت - گواهینامه هیئت تخصصی را دریافت کند.

مجید سمیعی

 

موقعیت های مجیدی سمیعی

او در سال 1970 به عنوان دانشیار در جراحی مغز و اعصاب دست یافت. در همان سال به سمت معاون مدیر بخش جراحی مغز و اعصاب دانشگاه یوهانس گوتنبرگ ماینتس منصوب شد. با این حال، پروفسور سمیعی می تواند در کمتر از یک سال استاد کامل شود. 

در همان زمان مسئولان دانشگاه شهید بهشتی، مجید سمیعی را به سمت ریاست دانشکده جراحی مغز و اعصاب انتخاب کردند، اما وی به دلیل فعالیت های علمی در دانشگاه یوهانس گوتنبرگ، این پیشنهاد را رد کرد.

پروفسور سمیعی اولین جراحی میکروسکوپی خود را در سال 1971 به پایان رساند. او در نهایت توانست برای اولین بار در سال 1977 آزمایشگاه آموزش میکروجراحی مغز و اعصاب را در آلمان تأسیس کند. در همان سال، سمیعی ریاست بخش جراحی مغز و اعصاب بیمارستان نوردشتات در هانوفر را بر عهده گرفت. 

این

 

دانشگاه های مختلف مانند دانشگاه لیدن (هلند) موقعیت های مختلفی را به پروفسور سمیعی پیشنهاد کردند. با این حال، او به کار خود در هانوفر ادامه داد - سمیعی سمت استادی جراح مغز و اعصاب را در دانشکده پزشکی هانوفر پذیرفت.

مجید سمیعی برای اولین بار در جهان در سال 1979 Skull Base Surgery را در هانوفر تأسیس کرد و همچنین به عنوان رئیس فدراسیون جهانی انجمن های جراحی مغز و اعصاب انتخاب شد. استاد ما مؤسسه بین المللی علوم اعصاب را در دانشگاه پزشکی چینی پکن نیز در سال 2004 تأسیس کرد.

نباید فراموش کنیم که پروفسور سمیعی مؤسسه بین المللی علوم اعصاب (INI) را در هانوفر تأسیس کرد.

فعالیت در ایران

پروفسور سمیعی ریاست و مدیریت بسیاری از نهادهای بین المللی را بر عهده داشته است. اما در ایران نیز فعالیت های مختلفی انجام داده است. سازمان تامین اجتماعی ایران سمیعی را به سمت بخش جراحی مغز و اعصاب ریاست بیمارستان میلاد تهران منصوب کرد.

استاد بهشت

 

او دوره آموزشی جامعی را برای این بخش ترتیب داد تا به یکی از پیشرفته‌ترین مراکز جراحی مغز و اعصاب تبدیل شود. پروفسور سمیعی سمپوزیوم بین المللی جراحی مغز و اعصاب را در سال 1385 در تهران برگزار کرد.

تأسیس بنیاد علمی و فرهنگی و مرکز تحقیقات سرطان شناسی رشت از دیگر فعالیت های پروفسور مجید سمیعی در ایران است. وی در رشت نیز بیمارستانی به نام بیمارستان سمیعی تأسیس کرده است.

دستاوردهای پرفسور سمیعی

او علاوه بر صدها مقاله و چندین کتاب، بیش از 12000 عمل را با موفقیت انجام داده بود. دکتر سمیعی همچنین به جراحان مغز و اعصاب زیادی که در کشورهای مختلف مشغول به کار هستند، آموزش داده است.

رئیس جمهور آلمان غربی به پاس آثار مجید سمیعی در آلمان مدالی اهدا کرد. پس از چند ماه او همچنین توانست جایزه علمی نیدرزاکسن را برای دستاوردهای خود در جراحی مغز و اعصاب دریافت کند.

مدال - پروفسور بهشت

 

همچنین پروفسور سمیعی مهمترین نشان افتخار چین را دریافت کرد. بر اساس تحقیقات وی میزان مرگ و میر ناشی از آسیب های مغزی به مراتب بیشتر از HIV است. همین کافی بود تا پروفسور 100 جراح مغز و اعصاب آفریقایی را به آلمان بیاورد و پس از گذراندن دوره آموزشی به کشورهایشان بازگرداند. پروژه آفریقا 100 کافی بود تا باشگاه خبرنگاران هانوفر به دکتر سمیعی جایزه حلقه لایبنیتس هانوفر را اهدا کند.

پروفسور سمیعی برنده جایزه بهترین جراح مغز و اعصاب در سال های 1392 و 1393 شد و شهرداری رشت نیز کلید طلایی شهر را به وی اهدا می کند.

بنابراین می توان گفت جوایز پروفسور مجید سمیعی به شرح زیر است:

  • جایزه لایبنیتس رینگ هانوفر،
  • جایزه بهترین جراح مغز و اعصاب برای سال های 2013 و 2014،
  • کلید طلایی رشت
  • و دکتری افتخاری از دانشگاه تهران

پروفسور سمیعی و همسرش

مجید سمیعی

مجید سمیعی در 19 سالگی عاشق پسر عمویش مهشید سمیعی شد. آنها در نهایت ازدواج کردند و ثمره ازدواج آنها دو فرزند پسر و یک دختر است. دختر آنها، امیر، اقتصاد خوانده است و پسرشان، امیر، استاد سرشناس جراحی مغز و اعصاب و دستیار مدیر مرکز جراحی مغز و اعصاب در موسسه بین المللی علوم اعصاب است.

 

منبع

منبع2